توي يک ديوار سنگي

دو تا پنجره اسيرن
دو تا خسته، دو تا تنها
يکيشون تو، يکيشون من

ديوار از سنگ سياهه
سنگ سرد و سخت خارا
زده مهر بي صدايي
به لباي خسته ما

نميتونيم که بجنبيم
زير سنگيني ديوار
همه عشق من و تو
قصه هست، قصه ديدار

هميشه فاصله بوده
بين دستاي من و تو
با همين تلخي گذشته
شب و روزاي من و تو

راه دوري بين ما نيست
اما باز اينم زياده
تنها پيوند من و تو 
دست مهربون باده

ما بايد اسير بمونيم 
زنده هستيم تا اسيريم
واسه ما رهايي مرگه 
تا رها بشيم ميميريم

کاشکي اين ديوار خراب شه
من و تو با هم بميريم
توي يک دنياي ديگه 
دستاي همو بگيريم

شايد اونجا توي دلها 
درد بيزاري نباشه
ميون پنجره هاشون
ديگه ديواري نباشه